This is a poem written by my best buddy Prabhakar Chettri describing the emotions of a son who has so many dreams to be fulfilled, so many faces to bring happiness to. When his effort doesn't count and people judge him by the result.
Poem Title: एउटा छोरोको व्यथा......
.jpg)
किन लाग्छ यो जिवन गाह्रो मलाई
खै के गरुँ, कहाँ पो जाऊँ, कसरी मनाऊ यो मनलाई
आज भोलि डर लाग्न थालेको छ आफै-आफैमा
लाग्छ त्यसै मरिने पो होकि सपनाको थाकैमा,
आमाको आँखामा छ सपना छोरालाई अघि बड़ाउने
बाबाको मनमा छ तृष्ना उसलाई सफल्ता दिलाउने,
तर यो खोक्रिएको संसारले कसलाई पो देला जिउने आधार
यहाँ मानिस-मानिस लड़िरहेका छन, मचाई हाहाकार..... ॥
सत्यनै बोले, सत्यमै हिड़े, सत्यकै पुत्ला बनि,
तर चिनेनन् मलाई कसैले पनि एक सत्यवान भनि
लाग्छ भग्वान पनि पैसाले नै पाइन्दो हो,
नत्र..... किन गरिब अनाथ भो ?
अब त पाईला-पाईलाप्रति शंका लाग्न थालेको छ
कतै मानिसले मलाई पागल पो देख्ने हो कि...... ??
भन्ने गर्छु म मेरो आमा-बुवालाई
म नै हो बुढ़ेसकालको लाठी,
तर लाग्न थालेको छ बोझ आफै उनिहरु माथि
कसलाई सुनाऊ मनको पीड़ा, सुनिदिने कोहि छैन,
यहाँ आफ्नै मानिस स्वार्थी भए
भए सारा संसार पराई,
बिन्ति छ मेरो हजुरहरुलाई
जस्ले पढ़े मेरो यो लेख
एक चोटि महसूस गरिहेर्नुहोस
कस्तो बित्दो हो यो असहाय छोरोलाई....
सायद मेरो यो लेख शब्दले नसुहाँउदो हो,
तर शब्दलाई सजाउन होइन मलाई
मेरो आफ्नो पिड़ा सुनाउनु हो.......॥
-प्रभाकर छेत्री,
मलबाँसे सोरेङ
